Grzyszne Przypadki Albina Knefla
Przypadek 12 - Duszyczka
Szkoła bez rechtora Urbanka była cołkim inszom szkołom.Nikt nie łaziył w oficerkach,w bronotnym ancugu z hakenkeuzem na rynkowie i nie organizowoł
turniejów rycerskich.Synkom sie zdowało,co terozki mogom pochać co im sie jyno w gowie wykluje.Prawie wszyscy przestali godać po nimiecku a zaczli łosprawiać po swojymu-po ślońsku.Klipa i palant chnetka sie znudziyły i Zefek
Bunclok wpod na pomysł co bydom grać we fusbal.Kożdy kery bydzie chcioł grać musi przyniyść jakoś szmata.Zefek przyniesie jegła i nici i uszyje ze szmat bal.No i zaczły sie mecyje,skond wziońć szmata.Albin lotoł po cołkej chałupie
i szukoł szmat,przecarz nie ukradnie mamulce piyknej Kindze klajdu,abo deki
pod kerom śpi.Jak straciył cołko nadzieja,wroz zejrzoł na klopsztandze wyprane
gacie,bioło koszula i ogromniasty lajbik od Berty.To je to!dziwoł sie na dwie półkule lajbika kere stykło jyno zeszyć,zapłać sianym abo trecinami i bal był gotowy.Niby proste jyno jak to zdjońć z klopsztangi kero była dlo Albina za wysoko.W swojej małej głowiczce już widzioł jaki to bydzie szumny bal-bieluśki
okronglutki jak cycki od Berty.On Albin świtnie i bal bydzie capralowołw necie.
-A ty co sie dziwosz ani szpok w szpara,Berta zejrzała go jak sie krynci wele klopsztangi.Śmigej do szopy i przyniyś mi drzewa do polynio.Polecioł przynios drzewo wciepnoł je do konkastli i gibym polecioł na piyntro.Z wiyrchu lepiyj widać jak galoty Berty śmigajom na wiaterku,bioło koszula ta samo w kerej lotała do Jozla na siano noi lajbik z ogromniastymi balonami genau na bal.Kombinowoł jak sie dobrać do lajbika.Jak sie wydowało,że nic nie wykom
binuje wroz piznoł mu w deklu pomyślunek.Wyndka!Wyndzisko było na tela dugie,że siyngło do klopsztangi.Albin wzion wyndka,wystawiył jom z okna i widzi,że genau styko do lajbika od Berty.Pomalutku zaczyno opuszczać hok tak co by za łonaczył o lajbik.Prubuje roz drugi trzeci ale za kożdym razym hok mijoł
akselband od lajbika.Złonaczony zaciepnoł hok na bioło koszula i dziwejcie sie
za piyrszym razym hok za sztroboł sie wele kragla i czymoł fest.Koszula to niy lajbik ale zawsze konszczek szmaty.Pociongnoł roz,klamerka nie chciała puścić,
szarpnoł drugi roz klamerka puściyła.Koszula od Berty pomalutku unosiyła sie w lufcie i szlajała ani fana.Mało niy wypuściył wyndziska z rynki jak usłyszoł gło
starej Pyrdoliny.
-Jezus Maryjo ludzie dziwejcie sie to przecarz naszo Berta furgo nod placym.Cud!Godom wom cud nod naszym placym.Koszula była już w połowie drogi do okna i miongliwie szlajała sie na wietrze jak wele płota pokozała sie frau Zemler.Stanyła podziwała sie na Pyrdolino kero oparto o płot dziwała sie kajś w niebo i wrzeszczała-cud!anioł sie pokozoł!naszo Berta furgo do nieba!
Zemlerka mało chrubo z wielgachnym hutym na łepie nie umia sie dziwać do góry.Stanyła,jednom rynkom załapała sie za sztaechta z płota,drugom czymała hut i próbowała coś zejrzeć.Po czasie coś ji migło przed oczami i włonczyła sie swoim piskliwym głosym we wrzask Pyrdoliny.
Engel!ja das ist ein echter wunder!-Berta idzie do nieba,kończyła po ślońsku.
Za nim Berta wywabiono wrzaskiym bab wylazła na plac koszula znikła w oknie
i do niyj żodnego cudu nie było ale Pyrdolino i frau Zemler sztyjc dziwały sie w niebo i czekały z nadziejom,że dusza Berty obleczono w bioło koszula jeszcze roz
sie pokoże.
-Frau Berta,przecarz tyś je już w niebie,wydziwoczono Zymlerka godała słowo po nimiecku słowo po ślońsku.Twoja bieluśko dusza tukej nod tym placym,frau
Pyrdolino piyrszo zejrzała...wunder!wunder!
Berta dej sie pomacać,czy ty isto żyjesz czy jako duszyczka robisz se z nos błozna.Pyrdolino była tak wydziwoczono,że do końca nie wiedziała co je grane.
Pierona przecarz nie piyła,je wyspano,chłopki ji sie stowiajom a do tego ta szkarada Zymlerka tyż to widziałaNod placym furgała Berta.
-Co wy mi tukej łonaczycie.Berta uznała,co obie babydostały pypcioka na mózgu.