Grzyszne Przypadki Albina Knefla-duszynie(fragmunty) op.3

Duszynie
--------
No i tak skuli jaśnie oświeconej Brunchildy i królowej Marysiynki Albina wyciepli z ochronki a pani kierowniczka pedziała do mamulki piyknej Kingimże Albin je dziecko przemondrzałe,frechowne
i lubi podglondać baby.Co było robić,przecarz z kierowniczkom wojny nie wygrocie i Albin chcioł
nie chcioł siedzioł w doma i klapaczkom zbijoł muchy abo wielgachne bonki kere przylotowały do chlywa na chłeptać sie krwi od krowy abo konia.Bywało tyż,że wybiyroł sie na obchód okolicy.Roz
dziwoł sie jak Sabina szkubała gynsi i sage biydule wypuszczała na łonka,inszym razym łowiył ryby
w Rudzie wyndkom zmajstrowanom z patyka leszczyny,szpagatu i hoka zrobionego z zicherki.Roz to
zawyndrowoł hań pod kużnia i dzowpł sie jak kowol podkuwoł konie.Albin nie umioł skapować jak to je,że koniowi idzie przykłodać do szłapy rozpolono podkowa a on stoi jak by nigdy nic.Roz jak
nikogo nie było w doma bo mamulka poszła do roboty a gospodyni Berta razym ze swoim chłopym Richartym pojechali w pole okopować ćwikła Albin uznoł co musi zrobić próba czy od niego noga tyż
strzymie rozpolone żelazo.Wzion dusza od żelozka,wsadziył jom do pieca i podgrzoł aż była blank
czerwono,po tym zawołoł Adelajda cera od Pyrdoliny i kozoł co by wzionła rozpolona dusza od żelozka i przyłożyła mu do szłapy.Adelajda pedziała,że Albinowi pizło do dekla.
-Jak tego nie zrobisz to zawołom Usia od Kalamali i ona mi to zrobi a ty przestaniesz być mojom koleżankom.I to był argumynt.Adelajda wzionła rozpolono dusza na szufla do wongla.Albin tak jak koń stoł z nogom zgiyntom w kolanie i czekoł.Wroz coś za skwyrczało zakopciyło,Albin wrzasnoł
ani pogan na pustyni a wylynkano Adelajda wypuściyła z rynki rozpolono dusza i uciykła.Albin
wrzeszczoł,tak go bolało a dusza przepolyła delówka i isto przeleciałaby na drugo strona do
gospodorzy kej by niy staro Pyrdolino,mamulka od Adelajdy.Ta jak usłyszała wrzask gibym poleciała do miyszkanio od Knefli.Na schodach minyła sie z Adelajdom,wpadła do kuchni w kerej Albin zwijoł sie z bólu.W lufcie pełno dymu i smrodu polonego miynsa.Pyrdolino łapła kibel wody
i zaloła delówka kero sie feste polyła.
Jak Kinga wróciyła do chałupy to załomała rynce.W lucie pełno było smrodu polonego
miynsa,w delówce dziura a dusza ze żelozka znikła bez śladu.Nie pomogło żganie patykym abo palcym,dusza zasztrobowała sie na feste i nie szło jom ruszyć.

Nostalgia-miongliwość

Kurtka koloru morskiej zieleni
w komponowana w pejzaż
złotej beskidzkiej zieleni.
Szłaś cudna taneczna
po złotem kożuchu liści
bezczelnie wyzywająco grzeszna.
Ta kurtka tkana z morskiej piany,
ten owal twarzy oczami inkrustowany
i to pochylenie zalotne
gdy zbierałaś pachnące kasztany,
a w okół ciebie aureola
omszała bluźnierczymi snami
wszystko zbratane na twą zgubę
całego piekła podszeptami.
Popatrz na ten obrys czoła
na szlachetną linię brody,
na co jeszcze czekasz głupcze
aż minie czas jej urody.
Posłuchaj dobrej rady
to mówi do ciebie Mefisto
one ponad wiosenne zielenie
wolą nostalgię jesieni
gdy jest złotawo i mglisto;
znam ja ten typ urody
delikatny jak pajęcze nici
a w rzeczy samej mój chłopcze
wola kochania w nich kipi;
twe oko jest młode i ślepe
zachwyca się kolorem zieleni
ty spójrz w jej oczy przepastne
tam wyczytasz
do czego jej dusza się mieni.

Cóż z tego,że prawisz mi swoje
mefistofelowe mądrości;
wiedz,że ja jestem z innej gliny
ja kontempluję zjawisko
koloru morskiej zieleni
w przecudnym beskidzkim pejzażu
złotej nostalgicznej jesieni.

s.ptaszyński

Idy jesienne-Mszna Dolna

Ach jeszcze raz uderzyć w tany
w małym pokoju w Mszanie Dolnej
wyznaczyć randkę z marzeniami
z nostalgicznymi wspomnieniami,
minąć recepcję dziuplę pustą
dwanaście schodów wpaść w ósemkę
bez słowa usiąść na tapczanie
wziąć twoje dłonie w swoje ręce.

Zawsze gdy dni się robią szare
coś pcha nas w te miejsca zaklęte
srebrne mgłami jesienno-smętne
klamrą żółci i złota spięte.

Jesteś jak wtedy cudna piękna
Fidiasza muzo sennie zadumana
wciąż widzę perły w twoich oczach
a przecież to nie była przegrana.
Niech na tych spotkań z marzeniami
przestańmy swe wyrzucać żale
ubierzmy się w weselne stroje
przeżyjmy niespełnioną galę.
Już teraz nie jak w tam tych chwilach
ukryci w ścianach przed ludziami
odważnie pójdę z tobą w tany.

Jeszcze raz spójrz na Mszanę Dolną
spowitą jesiennymi mgłami
włóż swoją rękę w moją kieszeń
powiedz,że żyjesz wspomnieniami,
jest jeszcze mała chwilka czasu
rozchmurz się proszę,proszę miła
przecież i ty w marzeniach kochasz
skoro na randkę ten przybyła.

Więc jeszcze raz uderzmy w tany
w małym pokoju w Mszanie Dolnej
wypadnie nam żyć marzeniami
do końca życia wspomnieniami.

s.ptaszyński
teraz na przekór całemu światu

Grzyszne Przypadki Albina Knefla-fragmenty/3

W rynce pani ujrzoł długi linijorz.Bydzie bić pomyśloł.
-No opuść galoty,dostaniesz na goło to przestaniesz być taki uparty.Pomalutku opuszczoł manczestrowe galoty kere uszyła mu Berta,baba od gospodorza.Pani walyła plaskatom stronom loniorza.Wiela larma a boleć to tak boli,że idzie szczymać.Był zły na pani,na pana dochtora i na cołki świat.Przecasz on nikomu nic złego nie zrobiył.Wroz zaczon godać.
-Chcecie to wom powiym,powiym wszystko.Widziołech kudłato sowa i od jaśnie pani Brunchildy
i od Adelajdy.A mamulka to pedziała,że jyno chachary noszom dziurawe gacie.
-Albinie o jakich sowach ty godosz,istosz łazisz po lesie i podglondosz ptoki,pani była mocno
nerwowo i sztyjc wywijała liniorzym.
-nie podglondom ptoki,to wy mocie dziurawe gacie i pokozujecie ryszawo sowa kero mocie miyndzy
nogami a Brunchilda mo czorno a Adelajda mo łyso ani jednego szkuta.Nastoła grobowo cisza.Pani
kierowniczka zerkła na swoje nogi pod biurkym,gibko obciongła spódnica,ściongła nogi po tym
spojrzała na dochtora,po tym na Albina,uzaś na dochtora i wroz oba odskoczyli od sia.Pani kierowniczka wstoła z za biurka jeszcze roz obciongła spódnica,podziwała sie na swoje nogi
i zawołała pani od zabaw,
-prosz zarozki odizolować tego bajtla od reszty dziecek abo nijlepiyj odesłać do domu i niech
tukej zjawiom sie matka z ojcym.
-On ni mo ojca,pedziała pani od zabaw.
-a rzeczywiście to je tym po bocianie,pedziała kierowniczka,ni ma sie co dziwić.
-to je nieprowda jo mom ojca,oburzył sie Albin
-dobra dobra,pedziała kierowniczka,ubiyrej sie i wracej do domu.
Jak wracoł do domu to na placu wele stacyi nie było ani jaśnie pani Bunchildy ani królowej
Marysiynki.Kontym oka zejrzoł jak z za krat w oknach dziwały sie na niego smutne oczy obu
paniczek.I tak Albin przestoł chodzić do ochronki.Mamulka jak wróciyła z roboty to pedziała,że pani niechce take przemondrzałe bajtle kere podglondajom starszych.Mamulka piykno Kinga tulyła go do siebie i feste płakała i szeptała mu na ucho,że on je wszystkim co ji pozostało na tym świecie.A Albin opowiedzioł mamulce o jaśnie oświeconej Brunchildzie i o królowej Marysiynce i o królu Janie co walczy pod Wiedniym z poganami.Mamulka piykno Kinga umi tak suchać i głoskać po głowiczce jak nikt na świecie.Żeby wszystkie panie w ochronce były take jak od niego mamulka
piykno Knga to by było tak dobrze na świecie jak w liście od królowej Marysiynki.

Grzyszne Przypadki Albina Knefla-fragmenty/2

I sie zaczło.Groźno pani nojpiyrw rozerwała koperta,wyciongła kartka i zaczła czytać.Co jakiś
czas dziwała sie na Albina krynciyła głowom i uzaś czytała.Wroz złożyła kartka,wsadziyła jom
do kapsy swojego mantla,złapała Albina za rynka i zaprowadziyła go do swojego biura.Mały bajtel
znaloz sie piyrszy roz przed takim wielkim biurkiym,że isto Król Jan takigo ni mioł.Wszystko było
insze,obce groźne.Za biurkym siedzioł pon z sumiastymi fusami,złotymi brelami kere sie spiyrały
na wielgachnym kicholu.Był to pon dochtor kery usiod blisko pani i razym zaczli czytać list od
królowej Marysiynki do króla Jana.Albina postawiyli tak blisko biurka,że chcioł nie chcioł musioł
sie dziwać na nogi od pani kierowniczki przedszkola.
Zajynci czytaniym zapomnieli o Albinie kery stoł i sztyjc dziwoł sie jak tych dwoje co roz bardziyj ściskali sie nogami.Widać czytać było o czym.Niewiela z tego rozumioł ale słowa były piykne,take nojpiykniejsze take jake jeszcze nigdy nie słyszoł:
-mój nojpiykniejszy na cołkim świecie,władco mojej duszy i ciała.Moj ty Hektorze i Apisie cołkom
mojom pipeczkom lgna do ciebie.W inszym miejscu pani czytała i aż ściskała swoje nogi tak i sie cniło,
-bez cołko noc piecze mnie moja pipeczka i tynskni do tego ogromiastego synkatego ogiera kery tak
mnie uszczynśliwio.Wroz przestała czytać,zrobiyła sie czerwono na gymbiczce i zaczła sie wachlować spódnicom pod biurkiym.W końcu przestali czytać nachylyli sie ku sobie i zaczli cos szeptać.Blank zapomnieli o Albinie kery stoł i dziwoł sie miyndzy nogi od pani.Jak z oddali doszeł go głos pana dochtora:
-to je ciynżki przypadek kobiyty ogarniyntej maniom erotycznom na tle traumatycznych przeżyć
związanych z niepowodzeniami we własnym życiu erotycznym.Chłopiec je przedwcześnie rozbudzony
Albin przestoł suchać tej paplaniny,przecarz jego mamulka Kinga budzi go zawsze o tej samej
godzinie nigdy wcześniyj niż potrzeba.Chłopca noleży izolować od reszty dzieci bo może mieć
zły wpływ na ich rozwój emocjonalny.Na koniec przipomnieli se o Albinie.Pon dochtór wstoł nachylył sie bez biurko pyrtnoł go palcami w głowa czym przerwoł mu dziwanie sie w rozchylone nogi pani kierowniczki.A było sie na co dziwać.Pani miała dziurawe gacie bez kere było widać ryszawo sowa jeszcze wiynkszo od tej kero pokozała mu Brunchilda.
-Albinie powiydz szczyrze,czynsto dostowosz take listy.Pon dochtor musi to wiedzieć.No powiydz.Nie pedzioł nic.Zacion sie i juz.Tako paniczka a łazi w potarganych gaciach.Onymu jak
mo dziura w galotach to mamulka zarozki przyszywo łata bo jak pado jyno chachary łażom z dziurami na rzici.Z zamyślynio wyrwoł go głos:
-czamu nie odpowiadosz czamuś je taki uparty?Nie odpowiyrz to dostaniesz patykym po dupie.

Grzyszne Przypadki Albina Knefla-fragmenty

Na drugi dziyń szeł tak jak mu przikozali,nie dziwoł sie ani do lewa ani do prawa
udowoł,że nie słyszy płaczliwego wołanio Brunchildy:
-Albinku podyjdź tukej do mnie podej mi twoja rynka kero je tako słodziutko,moj ty kochaneczku
moj ty rycerzyku.Przeszoł i ani sie nie obejrzoł choć przecarz głos słyszoł.
-Albinku przidź a koża ci wypłacić dukata.Albinku nie zostowiej mnie samej,głos był co roz
bardziyj płaczliwy.Przeszoł choć serce ściskało mu sie ze smutku ale take doł słowo pani z
ochronki.
Bez pora dni Albin chodziył tak jak mu kozali,nie dziwoł sie ani do prawa ani do lewa udowoł,
co nie słyszy zawodzynio Brunchildy i by tak pozostało kejby niy rozkazujący głos kere oroz
smagnoł go ani bicz:
-stój chamie i na kolana to godo do ciebie królowo Marysiynka.Królowo napisała list miłosny do
swojego najjaśniyjszego pana kery gromi pogan pod Wiedniym.Stój i posuchej.List wyślesz gońcym niech zdonżo co siył pod Wiedyń i niech go dorynczy osobiście jego królewskiej mości.Głos był tak rozkazujoncy,że Albin bez słowa wzion i wsadziył go do kapsy.A jak lecioł do ochronki to ze strony
kaj byli chłopy usłyszoł głos-Verdun Verdun padnij bo ci urwie szłapa...pach ciach trach.
Zdonżył na czas.Jupka powiesiył na hoku,założył bambosze i rozglondoł sie za swoimi ulubionymi
zabawkami.Biydok nie zauważył,że z kapsy wystowała mu kartka kero wrynczyła mu królowa Marysiynka.
Pani uformowała korowód i dzieci jesyn za drugim szli i śpiywali:"Jadom jadom dzieci drogom
siostrzyczka i brat i nadziwić sie nie mogom jai piykny świat.Yu sie kryje bioło chatka pod
słomiany dach a tam wierzba rosochata a w konopi strach.Wroz pani sie podziwała na jupka od Albina i zejrzała kartka kero tyczyła mu z kapsy.