Grzyszne Przypadki Albina Knefla

cdn przypadek drugi-Ochronka
----------------------------
Tego mały Albin nie wyczymoł.Oto piyrszy roz w życiu widzi ksiynżno i to Brunchilda i do tego
żywcym zamurowano bez złego ksiyńcia.Podszed do siatki i za paczył sie w te czorne świyconce
oczy.
-Powiydź jak ci je na imie,spytała.
-Jo je Albin,Albin Knefel a moja mamulka wołajom Kinga.
-Tusz cie przyjmuja do mojego orszaku,bydziesz kamerdynerym i bydziesz robiył wszystko co ci korza.Bydziesz mnie czesoł,ubiyroł a jak bydymy sami to mie bydziesz chaloł.Jyno pamiyntej,że
musisz sie do mnie zwrocać-jasnie pani.Synek stoł przyklejony do płota z gymbom szyroko otwartom
i nie umioł sie nadziwać na swoja jaśnie pani-tako była gryfno.
Od tego czasu Albin w tajymnicy przed wszystkimi kożdego dnia przystowołw rogu drugej
stacyji kaj czekała na niego jaśnie pani Brunchilda kero zawsze miała dlo niego polycynie,a to
sznurowoł ji czewiki a to kozała se zerwać kwiotek gynsipympek kery rósł wele drogi.Roz przy-
trefiyło sie coś blank inszego.Jaśnie pani kozała mu podyjść blank blisko do płota a po tym
oroz dźwigła spódnica i pokozała mu coś łogromnie dziwnego,było to czorne i feste kudłate,
-choć sam do mie ty mój ogierze,szeptała sama do siebie.Podej mi swoje łapsko i dotykej ta czorno sowa kero nie umi żyć bez ciebie.Wroz jaśnie pani stoła sie groźno.W żeloznym uścisku
czymała jego rynka i w jakimś niezrozumiałym zapamiyntaniu pociyrała niom ta czorno sowa kero stoła sie gorko i wilgotno.Prziklejono do płota wiła sie ani piskorz,szeptała dziwne słowa a mina miała tako,że Albina oblecioł strach.Szczyńście,że po chwili sie uspokojyła o po malutku
stowała sie uzaś jaśnie oświyconom ksiynżnom Brunchildom.Obiecała mu wielko nagroda oroz,że
pojadom razym na riwera choć nie wiedzioł co te słowo znaczy.Pomalutku Albin oswojoł sie z
Brunchildom,przestoł sie jom boć a ona pokozywała mu co roz to insze dziwy kere chowała pod
spódnicom.Zdarzyło sie roz a było to w taki dziyń,że słonko piyknie przygrzywało a krzew bzu
kery rosnoł w samuśkim rogu płotu dowoł taki zapach ani by kery skropiył cołki śiat perfumom
takom samom jako mo Brygida baba od gospodorza.Brunchilda była spolegliwo.Siedziała pod kszokiym bzu z nogami podwiyniyntymi z rynkami na kolanach.Albin siedzioł po drugej stronie
płota i suchoł jak szeptała o łonkach pełnych kwiotków o sorynkach kere som take strachliwe...
Wszystko stoło sie nogle.Znienacka do Brunchildy podeszła baba,pyrtła jom tak,że ta szkopyrtła sie na plecy.Postawiyła na niyj noga i pedziała.